Münire lösemiye yakalandığında tekvando hayaliyle yanıp tutuşan 12 yaşında bir çocuktu. Hastalanınca hayata küsmüştü. Bir gün hastane odasına giren gönüllü bir kadınla her şey değişti. Polonya’da Onko Olimpiyatları’na katılan Münire, 100 metreyi en hızlı koşan genç sporcu oldu ve altın madalya kazandı.
Münire Nur Güdücü’nün en büyük hayali tekvandoda Avrupa Şampiyonası’na katılmaktı. Başarılı ve hareketli bir çocuktu. 12 yaşında lösemiye yakalanınca hastane odasında zaman onun için geçmek bilmedi. Bir gün arkadaşları hastane bahçesine geldi. Pencereyi açtı, aşağı baktı. Takımdaki tüm arkadaşları ona moral verebilmek için saçlarını kazıtmıştı.
LÖSEV etkinliğinde Dr. Üstün Ezer’e hayalini anlattı: “Ben Avrupa Şampiyonası’na gitmek istiyordum. Hasta olunca gidemedim” dedi. Yerine Avrupa Şampiyonası’na katılan arkadaşı altın madalya aldı. Getirip Münire’ye verdi. “Bu madalya benim değil senin hakkın” dedi. Münire çok duygulandı ama hâlâ Avrupa Şampiyonası hayali vardı. İyileştikten 4 ay sonra LÖSEV’den aradılar. “Üstün hoca seni özel olarak aramamızı istedi. Polonya’da Onko Olimpiyatları var. Gelir misin?” dediler. Münire, Polonya’ya gitti, Kanser hastalarının katıldığı olimpiyatta yarıştı ve 100 metreyi en hızlı koşan genç sporcu oldu. O zamanlar kimse maske takmıyordu. Maskesiyle katıldığı olimpiyatlardan altın madalyası ile döndü. İyileşti, büyüdü. Şimdi 19 yaşında.
KENDİSİ DE LÖSEV GÖNÜLLÜSÜ OLDU
Münire, geçtiğimiz günlerde Twitter’a attığı videoyla hayat hikâyesini özetledi. Görenler anlattıklarını gözyaşları ve gururla dinledi. Münire hastanede tedavi görürken babası işten çıkarılmıştı. Aile zor günler geçiriyordu. Bir gün odasına LÖSEV gönüllüsü bir kadın girmişti ve hayatı değişmişti.
Şimdi kendisi de LÖSEV gönüllüsü olarak çalışan Münire yaşadıklarını Hürriyet’e de anlattı:
O KADAR MUTSUZDUM Kİ…
“Tekvando yaptığım için her yerimde morluklar oluyordu ancak uzun süre geçmemeye başladı. Lösemi teşhisi koyuldu. Tedaviye başladığımda o kadar mutsuz olmuştum ki çok agresif davranıyordum. Bir gün çocuğu iyileşmiş bir anne geldi ve LÖSEV’den bahsetti. Bana ‘Kayıt olmak ister misin?’ diye sordu. ‘Ne yaparsanız yapın. Odamdan da çıkın’ diyerek tersledim. Annem kaydımı gerçekleştirmiş. Beni aradılar ve ‘Nasılsın?’ dediler. İlk defa kendimi çok değerli hissettim. Tedavi olurken parkta sallanmak istediğimde bir kadın, maske taktığım için çocuğunu ‘Mikroplu o’ diyerek çekip aldı.”
YAŞAMAK İÇİN DÜŞMEYİ BEKLEMEYİN
Münire “Ben kanser sayesinde bugünkü Münire oldum. Kanser olmasa bu kadar güçlü olamazdım. İnsanlara tavsiyem yaşamak için düşmeyi beklemeyin” diyor.
