Siyasette bazı günler vardır; gündelik telaşın içinde fark edemezsiniz ama tarih onları unutmaz. 21 Eylül 2025, CHP için tam olarak öyle bir gündü. Olağanüstü kurultay, “Darbeye, kayyıma hayır” diyerek toplandı; sadece bir genel başkan seçmek için değil, partinin iradesini, demokratik reflekslerini ve Türkiye’nin geleceğine dair kararlılığını göstermek için yapıldı.
Delegeler sandığa giderken ellerinde yalnızca oy pusulası yoktu. Ellerinde bir duruş, bir mesaj vardı: “Bu parti sahipsiz değil.” Ve bu mesajın taşıyıcısı, kararlılığı ve birleştirici tavrı ile partiyi bir arada tutan Özgür Özel’di. Yeniden güven oyu almak, sadece formalite değil; partinin birliğinin ve direncinin tesciliydi. Oyların ötesinde, delegelerin ona duyduğu sessiz hayranlık ve güven de hissediliyordu.
Günün belki de en güçlü nüansı, bu güven oylamasının Özel’in doğum gününe denk gelmiş olmasıydı. Siyasette tesadüfler nadiren masumdur; bazen küçük rastlantılar en güçlü mesajları taşır. Kendi gününde partinin güvenini yeniden kazanması, yalnızca bir seçim sonucu değildi; tıpkı bir liderin hem kendi sorumluluğu hem de partinin direnciyle buluştuğu bir an gibi, günü anlamlı kıldı. Bu detay, öyle hafif bir rastlantı değildi; delegelerin gözünde ve partinin hafızasında, sessiz ama derin bir işaret olarak yer etti.
Kurultayın coşkusunu gölgeleyen bir eksiklik de vardı. Özel, Kemal Kılıçdaroğlu’nu davet etmişti. Davet, hem nezaket hem de siyasi olgunluk göstergesiydi. Ama gelmedi. Sanki “Ben buradayım ama görünmeden oturacağım” der gibi bir hava vardı. Bu yokluk, parti birliğini gösterecek fotoğrafın eksik kalmasına yol açtı ve siyasette temel bir saygının yerine getirilmediğini gösterdi. Delegelerin hafızasında hem küçük bir tebessüm hem de hafif bir sitem olarak kaldı.
Ama asıl mesele bu değildi. CHP, kayyım tehditlerine, baskılara ve iradeye gölge düşürme girişimlerine karşı dimdik durdu. Kurultay, sadece bir genel başkan seçimi değil; bir manifesto gibiydi: “Bu parti sahipsiz değil, Özgür Özel yalnız değil ve biz demokrasiye inanıyoruz.”
Onun duruşu, güveni ve kararlılığı, partiyi bir arada tutan en sağlam bağ oldu. O gün delegeler ve partililer bunu bir kez daha gördü; izleyen milyonlar da hissetti. Sadece bir genel başkan değil, partinin direniş sembolü olarak öne çıktı.
Günün bir diğer önemli mesajı, partinin birlik ruhuydu. Blok liste sistemi, bazılarına formalite gibi gelebilir; ama gerçekte, partinin içinde sessiz bir dayanışma ve güven duygusunu pekiştiriyordu. Muhaliflerin alternatif liste çıkarmaması, genel merkezin iradesini kabul etmekten öte bir anlam taşıyordu: “Birlikte güçlü durmak, partiyi bölmek isteyenlere en net cevaptır.”
21 Eylül, doğum günü ile küçük ama güçlü bir nüans kazandı. Günü anlamlı kılan, kutlamalar değil; partinin güvenini ve birliğini pekiştiren simgesel bir işaretti. Bu rastlantı, onun sorumluluğu ile halkın güveninin aynı anda kesiştiği bir an olarak hafızalara kazındı. Siyasette bazen en sessiz anlar en derin etkiyi bırakır; işte bu gün, öyle bir andı.
Tarihçiler ileride 21 Eylül’ü anarken şöyle yazacak:
“CHP, kayyım tehdidine ve siyasi baskılara karşı bir kez daha dimdik durdu. O gün, partisine güven veren Özgür Özel, tarihe geçti.”
Ve tam da bu yüzden 21 Eylül, siyasetin karmaşasında bir ışık gibi parladı. Kararlılığı, partinin birliği ve demokrasiye olan inancı, eksikliklere rağmen tüm gölgeleri aydınlattı. Kılıçdaroğlu’nun yokluğu hafif bir sitem ve tebessüm olarak kaldı,sanki salon, “Hoş geldin ama görünmeden otur” demiş gibiydi. Ama günü gerçek anlamda özel yapan, partisine güven veren ve direnişi temsil eden Özel’di.
Bu kurultay, sadece bir seçim değil; bir ruh gösterisiydi. Türkiye siyasetinde bazen küçük ayrıntılar, büyük anlamlar taşır. İşte 21 Eylül, hem liderin hem partinin hem de demokrasiye olan inancın birbirine kesiştiği gün olarak tarihe geçti. Ve siyasetle ilgilenen herkesin gözü, bir kez daha Özgür Özel’in kararlılığında ve partinin birliğinde olacak.
