Evrensel boyutta her ne kadar öleceğimizi biliyor olsakta hiçbir zaman ölmeyecekmiş gibi köklerimizle bağlı olarak yaşadığımız bu dünya boyutunda ölüm aniden geliyor ve sevdiklerimizin artık gerçek dünyada bize eşlik edemeyeceğini biliyor olmak ruh bilincimize aykırı geliyor,hayat devam ederken sevdiklerimizin artık bize yaşam boyutunda eşlik edemeyecek olmaları ne yazık ki gerçek dünya ile olan bağlarımızı kopartma noktasına geliyor. Ruh bilincinden gelen bütün duyularımız yaşamın bir parçası olmayı neden seçtiğini düşünürken eğer ölüm varsa gerçek dünyada olmak ne ifade ediyor olabilir ki ? Evrensel boyutta ulaşıp dokunamadığı yıldızları bile olduğu gibi kabul eden varoluş bilincimiz ne yazık ki ruh bilincini evrimsel olarak inkar ediyor…
Uyku yarı ölüm hali midir ?
Akıl ile bağlı olan beden gerçek dünya ile bağlarının kesilmesiyle birlikte yarı ölüm haline geçerken bize gerçek ile iç içe olduğu bilinen bilinç ve ruh bağlantısı hakkında bazı işaretler verir,uyku esnasında akıl ile bağlantılı olan bedenimiz sağlıklı bir biçimde merkezi sistem tarafından kontrol edilerek hayati fonksiyonlarına devam ederken ruhsal bağlantı boyutunda ise geçici şuur ve bilinç kaybı yaşanmaktadır. Psiko-fizyolojik olarak incelendiğinde ise uyku esnasında bedenimiz beş duyu organı ile algılayabildiğimiz dünya boyutunda iç organlarımızın yaşam fonksiyonlarını devam ettirirken şuur ve bilinç kaybı olarak isimlendirilen rüyalarımız aracılığı ile ruhsal benliğimiz sayesinde başka alemlerde dolaşırız. Bilinç ruh ile çeşitli alemlerde dolaşırken dünya boyutunda genel olarak etrafımıza baktığımızda zıttı ile var olmayan bir şey var mı ? Bu yüzdendir ki ölüm akıl ile bağlı olan bedene geliyorsa ölümden sonra ruhumuzun bağlı olduğu ruhsal bilinç yaşama devam ediyor.
Ölen kişiler ile bağlantı kurabilir miyiz ?
Ruh bilincimiz ile bağlantı kurmaya izin verdiğimiz sürece enerjimiz bilincimiz aracılığı ile bize pek çok şeyin cevabını verecektir. Rüyaların bilinç boyutları ile şekillenmesinin en önemli sebeplerinden biri de bu çünkü her şeyi bilen bilincimiz rüyalarımız aracılığı ile gerçek dünyada kaybettiğimiz sevdiklerimiz ile bağlantı kurmamızı sağlıyor. Sevdiklerimizi rüyalarımıza davet edebiliriz , çok sevdiğimiz birini kaybetmiş olmak artık onun hiçbir şekilde bizimle olmadığı anlamına gelmiyor;onu sevmeye onunla yaşamaya devam edebilir, bir bitkiye bir canlıya hayat verir gibi düşünebiliriz.
Güneşin doğuşu, yağmurdan sonra gelen toprağın kokusu yaşamın parçacıkları beslenerek büyür paylaştıkça çoğalır biz varoluşu kucaklayıp kendi ruhsal bilincimizi bilmeye hazır olduğumuz sürece sonsuz bilinç hedefimizdeki gerçek kaynak ile bağlantı kurmanın yollarını bize gösterecektir. Sevdiklerimizin ölümden sonra öğrendiği bir ruh dili vardır ; onları hissedebilir, görebilir, onlar ile aramızda iletişim dili oluşturabiliriz. Dilini bile bilmediğimiz hayvanlar ile duyular aracılığı ile derin bağlar kurabiliyorsak eğer
yaşam boyunca defalarca kez gerçekleşen ölümün kaynağı duygularımız ise bilmediğimiz bir şey dünya boyutunda bize acı bir deneyim olarak ulaştığında ruhsal bilincimize izin vermek sevdiklerimiz ile bağlarımızı daha çok güçlendirecektir. Her ruh kendi bilinç boyutuna göre belirli bir titreşim frekansı taşır, sevdiklerimiz bedensel olarak dünyada değiller ama ruhsal olarak bizimle birlikteler.
Ölümden sonra yaşam var mı ?
Gerçek dünyada tekamül edilen yaşam yolculuğu koşuşturması içerisinde birbirimize görünmez olan ağlarla bağlıyız. Bu ağların ismi DNA sarmalları… Ruhun ölümden sonra bilinç olarak devam ettiğini inkar etmek gerçekliği inkar etmektir çünkü anlamsız sonuçları kendisi için pekiştirmeye çalışan hayatı sadece bedenden ibaret olarak algıladığı için dokunamadığı ama hissettiği duyguları da kabul eden insani akıl nasıl oluyor ki çelişkilere kapılıyor ? Materyalist bir düzlemde yaşamıyoruz ki marksist dünya görüşü insan bilincini tek bir kafese sığdırıp şekillendirmeye çalışsın.
