Kainatta ki en muhteşem devrimcilik,
insan olma eylemi ! Aşk Güven sevmek !
İnsan olmak ve insanca yaşamak…
İnsan olmak devrimdir baş kaldırıdır.
Herşey yürekte başlıyor,niyette bitiyor. Onuruyla, şerefiyle yaşaması en büyük servetidir bir insanın.Yaşarken saygı görmesi, ölünce ise yaptıklarıyla iyi anılabilmesi…
Çünkü insanın geride kalanlara bırakacağı
en büyük mirası itibarıdır.
Kimse dört dörtlük değildir.Bu hayatta her şey olabilirsiniz; saf olabilirsiniz,aptal olabilirsiniz, ukala olabilirsiniz,fakir yada zengin olabilirsiniz, bencil,egoist, burnu büyük ve kötü biri olabilirsiniz yada gereğinden çok fazla iyi niyetli biri olup sürekli suistimal edilebilirsiniz.
Ama dedim ya insan olmak sevmek iyi insan olmak derin mesele…
Çizgisi olmalıdır insanın,bir duruşu olmalıdır. İnsan bir haksızlık karşısında boyun eğmek yerine,direnişini sonuna kadar ne pahasına olursa olsun sürdürebilmelidir.Hz Ali efendimiz demiş ya “ Haksızlığa susan dilsiz şeytandır” Susmayacaksın Allahın yaradanın evrende kainatta görünmeyen orduları vardır siz dik durun ister inanın ister inanmayın onlar sizinle olacaktır.İnsanı insan yapan duygularıdır, düşünceleridir,içindeki şefkat,vicdan kalbindeki sevgidir. Çocukla çocuk olması, yetişkinle olgunca tartışmasıdır insanı insan yapan. En ufacık bir sorunda kavgaya başvurmak yerine, konuşup anlaşabilmeyi bilmelidir insan olan.
İnsanı insan yapan, ne kadar umutsuz da olsa mücadelesini sürdürebilmesi ve asla dik duruşundan vazgeçmemesidir.İnsanı insan yapan aslında türlü çirkinliklerle dolu bu dünyaya kattığı güzelliklerdir. Yalana, dolana, dedikoduya, haksızlığa meydan vermemesi, kendisine taşla, topla gelene karşılık çiçekle cevap verebilmesidir.İnsanı insan yapan aslında; yoksulun, mağdurun, güçsüzün, kimsesizin yanında olması, ekmeğini paylaşması, koruyup kollaması,ihtiyacı olanlara yardım eli uzatması ve bir yudum mutluluğu paraya, pula, dünyanın en değerli hazinelerine bile değişmemeyi bilmesidir.Ve insanı insan yapan aslında bir kuşun kanadında takılı olan, bir kelebekte renk bulan,bir bebeğin gülümsemesine yansıyan,dertlilere deva, hastalara şifa, tüm insanlık alemine dua olan, sevenlere sevda türküleri fısıldayan,kısacası insanın insanca yaşamasını sağlayan yüreğindeki sevgidir.Bizi sevgi kurtaracak iyi insan olmak kurtaracak.Sizinde dünyadaki en büyük gerçeği bildiğiniz gibi Bir gün bitecek onurlu bitmeli ilkeli bitmeli.Bizim hepimizin tek eksiği hepimiz dürüst olalım sevgisizlik iyi insan olmamak güvensizlik.
Gelelim en önemli meseleye GÜVEN ! ;
Çağımızın en içinden çıkılmaz sorunlarından biri, bir arada yaşamak, bir arada varolmak (co-existence) sorunu. Sorunu yaratan nedenler, çağımızın toplumsal-kültürel-ahlaksal yapısından kaynaklanıyor. İnsan, en fazla gereksinimi duyduğu birlikte varoluşu başaramıyor.
Güvenin insanın başına dert oluşunun ardında bulunan etkenlerden biri de bu birlikte varoluşu gerçekleştirememek. Belki, biraz yanıltıcı ama o oranda düşündürücü olabilecek bir savla başlayabiliriz: İnsan, güvene güvenmiyor. Güveni anlayamıyor. Önemini göremiyor, değerini değerlendiremiyor.
Hiçlikten, yokluktan, boşluktan doğrulmak, çıkabilmek için insan varlığının içinde taşıdığı gizil güce güven diyoruz. Güvenin kozmik, bir anlamıyla metafizik yorumudur bu.
Güven, insanın varlık alanına erişmesiyle farklı biçimlerde kendini gösteriyor. Bir duygu, bir davranış biçimi, bir tutum olarak yaşanıyor.
Güven en yoğun en alışılmış biçimiyle insan ilişkilerinde ahlak alanında görünüyor. Ethosa, ahlak alanına güvensiz girilmiyor. Buyruklarla başlamıyor ahlak, güvenle başlıyor. Ötekiyle karşılaşabilmem, yüzyüze gelebilmem, ötekiyle üleşebilmem, birlikte var olabilmem güvenle sağlanıyor. Bir ise yaşantısı olarak güvenle çıkıyorum ötekinin önüne, ötekinin hiçliğine direnmeye çalışarak, yaklaşıyorum ona. Bu direnişim belki tekrar tekrar direnişim boşa çıkabilir. Öteki yok olup gidebilir, ona ulaşma çabama karşın. Güven, paylaşımdır, ötekiyle. Bir başıma varamam ötekine.
Güvenirim, uzatırım kendimi. “Ben emanetim sana beni al” derim. “Buyur beni”. “Ben buyum, beni kabul et, bana güven” “Kendimi sana emanet ediyorum” (Bir yorumuyla bu düşüncelerimi K.E.Lgstrop’ün The Ethical Demand adlı kitabından devşirdim: University of Notre Dame Press, Notre Dame, 1997). İçimdeki güven, birlikte varolmak için yetmiyor. Öteki insanın güvenine de güven duymalıyım. Güvenim, diğer insanların bana güvenleriyle gelişiyor. Güven desteğine, güven yardımıyla, güven imecesine zorunluyum. Evet, boşluktan geldim, ama duramıyorum bir başıma, çıkıyorum ortaya, varlık alanına; özel bir varlık alanına, toplum alanına; ahlak alanına, metafizik deyimlerle söylersek. Bu alanda, ethosta,
kalabilmem öteki insanların güveniyle olanaklı. Kendi kendime güven, ötekilerin güvenine bağlı bir ölçüde, ethosta tutunabilmem için. Öteki insanı emanet almak: Güvenden üstlenmeye geçiş demek. Üstlenmek, bir sorumluluk, emanete hiyanet etmeme sorumluluğu. “Gözüm gibi” bakmalı, “üstüne titremeliyim” ötekinin. Mıncıklamadan, sıkıştırmadan, yönlendirmeden,
yönetmeden, elimin altına almadan. Okşayabilirim yalnızca ! (Levinas!) Emanet çünkü. Boşluktan, dinelip geldiğim varlıkalanı da emanet. Yaşamak, varlığı emanet almak demek. Ölüm, emanetin sonu, öldürme, intihar, emanete hiyanet.
Öyleyse, yaşamak yaşam denilen emanete gözümüz gibi bakmak demek. Emanete güvenmek. Bu güvenle emaneti üstlenmek. Ben bana emanetim, bedenim bana emanet! Yaşam emanet, yaşamı üleştiklerim. Emaneti üstlenme yine güvenle gerçekleşiyor. Emanet aldığım bana zarar vermeyecek, yaşamımı elimden almayacak. Emanet edilen, emanet, ellerine bırakıldığı insana güvenecek. Beni üstlendi, bana zarar vermeyecek, yaşamımı elimden almayacak.
Oysa, böyle mi yaşanıyor güven dünyamızda ? Güven yerine korku var. Sakınma. Korunma. Güven yerine, kurallar, buyruklar,
Yani iş yine dönüp dolaşıp sevgiye geliyor.
Sevgi güvenir sevgi siz anlatmadan sizi anlar sevgi tamir eder sevgi örter sevgi sever.
Güven kainatın cennetin en güzel çileğidir.Yaradanın en değer verdiği şeydir.
Suyu besin kaynağı iyi insan olmak sevgidir.
Köşe yazımı annemin en güzel duasıyla bitiriyorum.Allah karşınıza iyi insanlar çıkartsın.
Sevgiyle aşkla kalın. Buda başlık
