Muğla’da 2020 yılında vahşice öldürülen üniversite öğrencisi Pınar Gültekin’in katili Cemal Metin Avcı’nın davasında Yargıtay, “canlı canlı yakılarak öldürme canavarca hisle değildir” diyerek ağırlaştırılmış müebbet cezasını bozdu.
Gültekin ailesinin avukatı Rezan Epözdemir,karara ilişkin yaptığı açıklamada, dosya kapsamında sanık Cemal Metin Avcı’nın kasten adam öldürme suçundan ağırlaştırılmış müebbet hapis cezasına çarptırıldığını, sanık Mertcan Avcı’ya ise suç delillerini yok etme, gizleme ve değiştirme suçundan dört yıl hapis cezası verildiğini hatırlattı.
2020 yılında yaşanan bu kan donduran olayı hatırlayalım. Katil Cemal Metin Avcı, Pınar Gültekin’i Milas’ta tenha bir köye götürüp, boğazını sıkarak canına kıymaya kalkışmış, daha sonra da bir varilin içine koyup benzin dökerek diri diri yakmıştı.
Cani Cemal Metin Avcı, olay mahalline kardeşi Mertcan Avcı’yı çağırmış ve ondan yardım istemişti.
Pınar Gültekin’i döverek bayılttıktan sonra, boğmaya çalışan, boynuna birkaç kere kalın bir urgan dolayıp cenin pozisyonunda bir varile sokan, akla hayale sığmayan bu işkencelerden sonra benzin döküp yakarak üstüne beton döken Cemal Metin Avcı, yargının erkeklere sağladığı “haksız tahrik imkânından yararlanarak, “canavar hislerle öldürme” suç ve iddiasından aklandı!
Yargıtay’ın Pınar Gültekin cinayeti kararı için gerekçesi adalet sisteminin geldiği konumu yeterince izah ediyor.“Canlı canlı yakarak öldürme canavarca hisle değildir” cümlesini okuyunca bile aklımızla alay ediliyormuş gibi bir hisse kapılırken bu kararı verenlerin vicdanıyla karşı karşıya kalıyoruz.”Canavarca” tanımının yerini bulması için ne olması gerekiyordu diye sorguluyor insan. Yargıtay, almış olduğu bu karar ile sadece Gültekin’in katilinin cezasını hafifletmekle kalmıyor yargı aracılığıyla kadın cinayetlerinin önünü de açıyor. Bu karar yalnızca Pınar Gültekin’i değil tüm kadınları hedef almaktadır. Bir kadını canlı canlı yakarak canına kıyan caniye haksız tahrik indirimi verilmesini beyan etmek, erkek egemen toplumumuzun kanayan yarası olan erkek şiddetini meşrulaştırmak demektir. Böyle bir yargı sisteminde son bulmasını beklediğimiz kadın cinayetlerine her gün bir yenisi eklenecek, bu katillere gün doğacaktır: Katillerin suçunu hafifleten bir adalet sistemi, ataerkil yapının destekçisi olup katilleri yüreklendirirken, gencecik kadınların hayatları, hayalleri soluyor.
Yıllardır kadın cinayetlerinin katilleri, tecavüzcüler, tacizciler elini kolunu sallayarak içimizde dolaşıyorlar. Bu durumu ister istemez normalleştirdik belki ama bir kadının canlı canlı yakılıp öldürülmesine bile “canavarca hisle öldürme yoktur” denilebiliyorsa bu ülkede adalet ağır kan kaybetmiş demektir.
Mağdur yerine faili koruyan kararlarla, katillerin teşvik edilmesine vesile olunup, caniler yüreklendirildiği müddetçe, bu bozuk terazi işlemeye devam edecek ve hayatlarının baharında gelecekleri çalınan nice Münevver Karabulut’ların, Özgecan Aslan’ların, Pınar Gültekin’lerin sonu gelmeyecektir.
Katillerin, tecavüzcülerin, istismarcıların bu kadar sırtının sıvazlanmasının sebebi nedir? Kadınları sindirip sosyal hayattan mahrum kalmalarına sağlamak, evlerine hapsetmek mi? Gencecik kadınların hayatlarını bitirip “O saatte orada ne işi vardı?” diyerek aklanmaları mıydı adalet?
Yargının bu kararı bir kez daha halkın yargıya olan güvenini sarstı. Yargıtay, adaleti temsil edeceği yerde adaletsizliği teşvik etmekte..Tüyler ürperten bu vahşeti normalleştirme çabaları, içinde bulunduğumuz dönemde yaşanan hukuksuz yargılamaların, bu “adaletsizlik girdabının adalet terazisini iyice bozduğuna şahit oluyoruz.Görünen o ki hukuk sistemi kadınların yaşam hakkı için işlemesi gerektiği yerde erkek şiddetine alkış tutuyor.. Kadın cinayetleri, sıradan bir ceza ile yargılanması söz konusu olamaz. Bu tür davalar, bireysel bir suçun ötesinde toplumsal bir sorun ve sistematik bir şiddet gerçeğini yansıtmaktadır. Bu nedenle, kadın cinayetleri diğer suçlardan farklı bir perspektifle ele alınmalı ve gerçek caydırıcı düzenlemelerle cezalandırılmalıdır.
